به گزارش خبرنگار کردپرس، فاجعه «کاوه سودا» پنجم اردیبهشت 1388 در مراغه اتفاق افتاد. روزی که دراثر بارندگی و پرشدن استخرها پنج استخر ذخیره ضایعات سمی شکسته و یک میلیون متر مکعب ضایعات شیمیایی کارخانه کاوه سودا در مراغه، چاه های آب و خانه های مردم را در روستاهای سر راهش تخریب و آلوده کرد و به 365 هکتار از باغات و زمین های کشاورزی دو روستای نرج آباد و خانقاه شهرستان مراغه خسارت زد.

انتقال اضطراری پساب کارخانه کاوه سودا مراغه به دریاچه ارومیه 9 سال طول کشید

یکسال بعد در نشست اضطراری کارگروه مدیریت پسماند آذربایجان شرقی به منظور بررسی وضعیت کارخانه کاوه سودای مراغه مطرح شد تا پساب کارخانه از طریق لوله های انتقال به دریاچه ارومیه تخلیه شده و حوضچه های پساب ایزوله شوند تا از نفوذ پساب پیشگیری شده و مجوز فعالیت مجدد این واحد صادر شود.

انتقال پساب کاوه سودا به دریاچه ارومیه بعد فاجعه شکست لاگون های آن شرکت درآن سال بر اساس تصمیم شورای تأمین استان آذربایجان شرقی جهت جلوگیری از شکست لاگون های دیگر اضطرارا و به صورت موقت تصمیم گیری شده بود و آن هم مشروط به کاهش آلایندگی پارامترهای خروجی بود.

در آن زمان مقرر شد تا پس از رقیق کردن پساب، با خط لوله ایمن به محیط،  پساب کارخانه به دریاچه ارومیه انتقال یابد و کارخانه وعده داد تا شش ماه پس از آن تصفیه خانه اش را احداث کند اما کارخانه ایی که قرار بود به خاطر عدم رعایت پارامترهای زیست محیطی تعطیل شود و یا استانداردهای زیست محیطی را رعایت کند، بعد از 9 سال همچنان برجاست و به گفته نماینده تبریز تا به امروز نیز فاقد تصفیه خانه پساب صنعتی است  و در سکوت سازمان محیط زیست مشغول آلوده ساختن محیط و دریاچه ارومیه است.

ادامه انتقال پساب صنعتی کاوه سودا به دریاچه آن را در آینده به حوضچه ای از فاضلاب و مواد بسیار سمی و سرطانزا تبدیل خواهد کرد اما جای تعجب دارد که تا کنون اقدامی جهت ممانعت از این کار انجام نگرفته است؟!

پساب های صنعتی آذربایجان شرقی، حیات طبیعی دریاچه ارومیه را تهدید می کند

این امر موجب انتقاد شدید نماینده مردم تبریز، اسکو و آذرشهر در مجلس شورای اسلامی از سکوت مسئولان حفاظت محیط زیست استان آذربایجان شرقی در قبال فاجعه زیست محیطی کارخانه کاوه سودای مراغه شد.

احمد علیرضا بیگی (29 بهمن ماه) در گفت و گو با تسنیم اظهار داشت: انفعال مسئولان این سازمان نظارتی استان در مورد آلایندگی شدید زیست محیطی کاوه سودا به هیچ عنوان توجیه پذیر نیست. کارخانه کاوه سودا فاقد تصفیه خانه پساب صنعتی است و مطالب مطرح شده توسط اداره کل حفاظت محیط زیست با مفاد اخطاریه‌های صادره مغایرت دارد. توجیهات مسئولان حفاظت محیط زیست مبنی بر پایین بودن پارامترهای فیزیکی و شیمیایی پساب خروجی نسبت به پارامترهای فیزیکی و شیمیایی دریاچه ارومیه که به آن انتقال می یابد، هم قابل قبول نیست.

این نماینده مجلس تاکید کرد: مجوز برای لاگون ها تحت شرایطی صادر گردیده است که اولاً می‌بایست این لاگون ها در کنار دریاچه ارومیه احداث می‌گردید، ثانیاً خروجی پساب باید استاندارد باشد، در حالی که بر اساس اعلام نتیجه آزمایش‌هاEC  پساب خروجی کاوه سودا که بیش از 200 هزار میکروزیمنس است و این پساب بسیار خطرناک بدون هیچ مدیریتی در لاگون های خاکی و در نهایت در طبیعت رهاسازی می‌شود.

بیگی افزود: ادامه فعالیت کاوه سودا به این شکل موجب تخریب محیط زیست منطقه و اکوسیستم دریاچه ارومیه خواهد شد که به عنوان پارک ملی با اکوسیستم منحصر بفردی با گرایش اکوتوریستی و آب درمانی تعریف شده است و بر اساس قانون هرگونه فعالیت اقتصادی که منجر به آسیب به این اکوسیستم باشد ممنوع است.

این نماینده مجلس تصریح کرد: ادامه روند فعلی کاوه سودا منجر به تغییر این اکوسیستم و تغییر کیفیت آب و افزایش PH دریاچه ارومیه خواهد شد که مسبب مشکلات دیگری برای دریاچه ارومیه خواهد شد، چرا که PH خروجی فاضلاب این کارخانه بیش از 12 و شدیداً قلیایی بوده که برای انسان و حیات طبیعی دریاچه ارومیه خطرناک است و علاوه بر موارد ذکر شده ارزش درمانی آب دریاچه ارومیه که برای  جذب گردشگران از اهمیت خاصی برخودار است را به خطر می‌اندازد.

دریاچه ارومیه را با چنگ و دندان حفظ کرده‌ایم، نمی توانیم شاهد آلودگی آن باشیم

زهرا ساعی دیگر نماینده تبریز، آذرشهر و اسکو در مجلس شورای اسلامی هم گفت: عجیب است که اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان شرقی تا کنون برخورد قانونی با تخلفات زیست محیطی کارخانه کاوه سودا نکرده است. قطعاً مسئولان کاوه سودا باید به خاطر نبود تصفیه خانه فاضلاب صنعتی در این کارخانه و عدم رعایت ابتدایی‌ترین استانداردهای زیست محیطی در مقابل قانون، مردم و نمایندگان مردم در مجلس پاسخگو باشند. تعجب ما بیشتر از دستگاه‌های نظارتی مانند حفاظت محیط زیست استان است که تا کنون به صورت جدی به موضوع ورود نکرده‌اند و متخلفان را مجبور به تمکین از قانون نکرده‌اند.

ساعی (5 اسفند) در گفت‌وگو با تسنیم، با اشاره به آلایندگی خطرناک زیست محیطی کارخانه کاوه سودا در مراغه برای دریاچه ارومیه، اظهار داشت: متأسفانه شرکت کاوه سودا ابتدایی‌ترین استانداردهای زیست محیطی را در مدیریت پساب و پسماند خطرناک خود را رعایت نمی‌کند. ما دریاچه ارومیه را با چنگ و دندان حفظ کرده‌ایم و نمی‌توانیم قبول کنیم که عده‌ای با بی مسئولیتی و به خاطر منافع خود با رهاسازی فاضلاب صنعتی، پارک ملی دریاچه ارومیه را آلوده کنند.

این نماینده مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: نمی‌توان به یک واحد تولیدی به صرف اینکه اشتغالزایی کرده اجازه داد اصول حفاظت از محیط زیست را نادیده بگیرد و پساب بسیار خطرناک اش را به پارک ملی دریاچه ارومیه وارد کند، در هیچ قانونی چنین چیزی نیامده که به خاطر اشتغال محیط زیست و سلامت عمومی شهروندان نادیده گرفته شود.

انکار سازمان محیط زیست آذربایجان شرقی و سکوت ستاد احیا دریاچه ارومیه در قبال آلوده سازی دریاچه!

خبرنگار کردپرس در تماس با ستاد احیای دریاچه ارومیه دفتر آذربایجان غربی در خصوص رهاسازی پساب واحد صنعتی مراغه به دریاچه خواستار توضیح شد که روابط عمومی این بخش از ستاد اعلام کرد این مورد باید از طریق ستاد احیا دریاچه دفتر آذربایجان شرقی پیگیری شود و آن ها نمی توانند در این حوزه اعلام نظر کنند.

کردپرس پس از چندین بار تماس با دفتر ستاد دریاچه در آذربایجان شرقی نتوانست اطلاعات لازم را کسب کند و تا کنون نیز این ستاد نسبت به خبر رهاسازی 9 ساله پساب واحد صنعتی کاوه سودا به دریاچه واکنشی نشان نداده است.  

مسئله ایی که توسط اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان شرقی انکار می شود. روابط عمومی این اداره کل در خصوص این موضوع نوشت؛

مدیر کل حفاظت محیط زیست آذربایجان شرقی در حاشیه بازدید از کاوه سودا با تقدیر از حساسیت نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی و اصحاب رسانه در خصوص مسائل زیست محیطی گفت: «در بازدیدی که امروز به همراه تیم کارشناسی داشتیم تمامی مسائل زیست محیطی این واحد مجددا مورد ارزیابی قرار گرفت. این واحد در سال 1383 بر اساس ضوابط و مقررات سازمان محیط زیست و مصوبات هیئت وزیران مجوز استقرار خود را اخذ کرده است. اما بدلیل نقص فنی در لاگنهای احداثی در سال 1388 متاسفانه چندین مورد از لاگنها شکسته و خساراتی را به زمینهای پایین دست وارد کردند» .

وی تاکید کرد: «در سالهای بعد نیز اقدامات خوبی در راستای حفظ محیط زیست و کنترل آلایندگی توسط این شرکت انجام پذیرفت و با توجه به تطابق نزدیک آنالیز فیزیکو شیمیایی خروجی پساب کارخانه با آب دریاچه اورمیه در سال 1389 مجوز انتقال بر اساس برنامه مدیریت به دریاچه اورمیه صادر گردید».

آذربایجان غربی در احیا دریاچه ارومیه مظلوم واقع شد

ورود پساب صنعتی کارخانه کاوه در آذربایجان شرقی با احتمال بالای آلودگی و سمی شدن آب دریاچه و از بین رفتن خاصیت درمانی آن به عنوان یک جاذبه گردشگری، در حالی اتفاق می افتد که بر اساس دستور وزارت نیرو از سد های استان آذربایجان غربی تا کنون در چندین مرحله اقدام به رها سازی آب به سمت دریاچه ارومیه صورت گرفته است و تنها در مرحله اول رهاسازی آب به سمت دریاچه،  میزان 92 میلیون مترمکعب از سدهای زولا، سلماس، سد شهرچای و مهاباد به سمت این دریاچه رها شد و مراحل دوم و سوم نیز در جریان است.

همین امر روز گذشته نماینده مهاباد را بر آن داشت تا در نامه ایی انتقادی به وزیر نیرو خواستار ممانعت از اجرایی شدن مرحله دوم رها سازی آب سد مهاباد به دریاچه ارومیه به دلیل نیاز شرب و کشاورزی این شهرستان کرد.

 آبی که می توانست در آذربایجان غربی خرج صنعت شود اما به دلیل برنامه های ستاد احیا و رهاسازی آب به دریاچه ارومیه، صنعت در این استان با رکود و تعطیلی روبه رو شده است.

حتی استاندار آذربایجان غربی در هفتمین جلسه شورای گفت و گوی دولت و بخش خصوصی استان تاکید کرد: در سفر معاون اول رییس جمهور به استان در اسفند ماه سال جاری مهمترین مسائل و مشکلات استان از جمله مشکل تخصیص آب به بخش صنعت و خدمات در استان پیگیری می شود.

تالاب های آذربایجان غربی هم در این بین قربانی می شوند و در همین یک ماه اخیر آب ورودی تالاب قره گول بوکان به بهانه دستور ستاد احیای دریاچه ارومیه قطع شد تا این تالاب از حق آبه خود محروم شود. اما در سویی دیگر با وجود این بحران کمر شکن زیست محیطی، سال گذشته آب سمینه رود را با هدف ایجاد یک پارک تفریحی به تبریز انتقال دادند که با اخطار ستاد احیا آذربایجان غربی این مورد خوشبختانه ملغی شد.

با این همه باج بازسازی و احیا دریاچه ارومیه را قرار نیست که مردم آذربایجان غربی به تنهایی به دوش بکشد و در صنعت و کشاورزی متضرر شوند تا کارخانه داران با خیالی آسوده پسابشان را به دریاچه ایی بریزند که حیات عده زیادی به آن بسته است.