دلنوشته ای برای محمدرشید کنعانیان؛معلمی از جنس باران که آسمانی شد / دکتر محمدآشنا عباس منش
سرویس کرمانشاه _ "زنده یاد محمدرشید کنعانیان مردی روشن‌ضمیر که نه شاعر بود و نه سیاست‌مدار اما عاشق وطن و شهر و دیارش بود و عاشقانه برای رفاه خانواده، اطرافیان و دوستانش تلاش می کرد و آرزوی بهروزی همه را داشت".
صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را
تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید
فوت معلم و دوست و برادر و همسایه و فامیلی که آنقدر بزرگ و شریف زاده و اصیل و بافرهنگ بود که هر کس به خانه‌اش وارد می شد انگار خانه ، خانه ی اوست. کاک محمدرشید کنعانیان مردی سخاوتمند و خوش سخن که پند پیران و زکاوت و زیرکی جوانان را همزمان باهم داشت و مجلس‌آرای اقوام و دوستان بود.
وقتی با او روبرو می شدی ، با روی باز و محبتی وصف ناشدنی چنان احوال پرسی می کرد احساس می کردی عموی مهربان است که غرق در مهربانی اش می شدی به ناگاه و چقدر خوشحال که او را دیده ای .
حرف‌های ما هنوز ناتمام ….
تا نگاه می‌کنی : وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی!
پیش از آنکه با خبر شوی
لحظه‌ی عظیمت تو ناگزیر می‌شود
آی… ای دریغ و حسرت همیشگی
ناگهان
چقدر زود
دیر می‌شود!
همیشه به دوستی با معلمی که همچون برادری بزرگ او را در کنارم احساس کرده‌ام، بر خود بالیده ام که تو را دارم. مردی روشن‌ضمیر که نه شاعر بود و نه سیاست‌مدار اما عاشق وطن و شهر و دیارش بود و عاشقانه برای رفاه خانواده، اطرافیان و دوستانش تلاش می کرد و آرزوی بهروزی همه را داشت.
به‌شی کوردی ؛
کاک حه‌مه‌ره‌شێد که‌نعانیان به نیشتمان و زمانی کوردی و فه‌رهه‌نگی شانازی ده‌کرد و به گه‌شه‌ی وڵات و زمان و ئاڵای کوردی فه‌خری ئه‌کرد و پێ خۆش بۆ له پێناو نیشتمانه‌که‌ی به بێ‌وچان خزمه‌ت بکات. ده‌رس و وانه‌ی به منداڵه‌چاوگه‌شه‌کانی وڵات و زێدی خۆی ده‌وت و هه‌مێشه خوێنده‌واران و ته‌له‌به‌کانی وریا ده‌ویست و ئه‌ندیشه‌ی کوردایه‌تی و ئازایه‌تی دوا وانه‌ی ئه‌و پیاوه به‌رێزه بوو.
***
داخێ لوه‌یت فره گرانه‌ن کاک حه‌مه ڕه‌شێد که‌نعانیان ، دمایین هه‌ناسه‌ت وه‌شه‌ویسی بێ ئانه‌نه که قه‌وم و دۆس و بێگانه‌و هامساکێت جه پاوه تا کرماشان خه‌فه‌ت‌بارێ و ئازیه‌ت‌بارێ سه‌فه‌ری ئاخرێته‌نێ.
مه‌شیۆ فره خاس بییبینه که ئه‌پێسه گرد خاسه‌ت مواچانێ و ناراحه‌تێنێ په‌ی لوایت.
تۆ هه‌میشه معلم و دڵسۆزوو شاری و نیشتمانیت بینی و جه ناخوو دڵیه‌نه ئاواته‌وازوو گه‌شه و ئاوه‌ڐانی زێد و شاری و نیشتمانیت بینی. فه‌خر مه‌که‌روو به هاوماڵیت که هاوماڵ بینی به حه‌قیقه‌توو که‌لێمه‌ی .
خوات چه‌نه ڕازی بۆ که گرد که‌س چه‌نه‌ت رازیه‌ن و خانه‌واده‌و زارۆکێت و ڕه‌فێق و قه‌وم شانازی مه‌که‌رۆ به هه‌وماڵی تۆ… .
یاڐت هه‌رمان ره‌فێقی زێد و نیشتمان
دردا و دریغا…
یادت گرامی
شاگرد کوچکت
محمد آشنا عباس منش
۲۰ آذر ۱۳۹۹ کرمانشاه
